ks. Jan Hadalski SChr
Fatima 1917-2017
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 02, luty 2017
wydrukuj ten artykułFatima – kiedyś niewielkie miasteczko na zachodnich peryferiach Europy, od 13 maja 1917 roku zaczęło urastać – nie bezboleśnie – do jednego z największych centrów kultu maryjnego na świecie. A wszystko zaczęło się od objawień Matki Bożej trojgu portugalskim pastuszkom: Łucji (10 lat), Franciszkowi (9 lat) i Hiacyncie (7 lat) oraz orędzia, jakie za ich pośrednictwem pragnęła przekazać ludzkości. W tym roku przypada setna rocznica tamtych niezwykłych wydarzeń. Główne uroczystości w Polsce z udziałem Episkopatu będą miały miejsce w sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach w Zakopanem, w dniu 6 czerwca. Tę rocznicę chcemy skromnie zaznaczyć także w miesięczniku „Msza Święta”. Począwszy od bieżącego numeru do końca 2017 roku na naszych łamach będziemy publikowali cykl artykułów autorstwa ks. Krzysztofa Czapli SAC, które przybliżą historię, a przede wszystkich duchowe znaczenie i przesłanie objawień fatimskich, zachęcą do głębszego poznania i życia duchem Fatimy. Fatimskiej tematyce poświęcimy też teologiczną część majowego numeru miesięcznika.
Na temat historii i znaczenia objawień fatimskich przez te sto lat napisano już bardzo wiele, od początku pojawiało się wiele spekulacji, prywatnych i oficjalnych wypowiedzi. Być może głównie z tego powodu, iż wiążą się z nimi tak zwane trzy tajemnice fatimskie. Pierwsze dwie zapisano i ujawniono już w 1941 roku. Ostatnią – trzecią tajemnicę, zapisaną w 1944 roku, wokół której narosło wiele kontrowersji i legend, dopiero św. Jan Paweł II, który – jak pokazują znaki czasu – sam osobiście, bezpośrednio doświadczył tajemnicy fatimskiej – przedstawił światu podczas swojej wizyty w Fatimie w maju 2000 roku.
Dziś o Fatimie (czytaj: o objawieniach fatimskich) mówi się, że jest „światłem dla świata”. Chociaż objawienia te – jak wszystkie inne objawienia prywatne – nie należą do obowiązującego depozytu wiary, przez wielu wierzących są otaczane szczególnym szacunkiem. Możemy wręcz mówić o wytworzeniu się fatimskiej duchowości, pobożności. Objawienia fatimskie zostały uznane przez Kościół za zgodne z Objawieniem Bożym. Dlatego możemy, a właściwie powinniśmy czerpać ze wskazówek i zachęt przekazanych nam przez Maryję. Ale – jak podkreśla ks. K. Czapla – nie możemy zatrzymywać się tylko na zewnętrznych przejawach pobożności fatimskiej. W 100. rocznicę objawień fatimskich warto postawić sobie pytanie: czy naprawdę liczny udział wiernych w popularnych w naszej polskiej rzeczywistości czuwaniach fatimskich, w nabożeństwach różańcowych, procesjach światła organizowanych 13. dnia od maja do października stanowi wypełnienie treści objawień fatimskich? Czy tylko te przejawy maryjnej pobożności mogą być wystarczającą odpowiedzią na fatimskie przesłanie Matki Bożej?
Zapraszam do lektury i zachęcam, aby Fatimską Panią naprawdę zaprosić do swojego serca, lepiej poznać i na co dzień żyć Jej fatimskim wezwaniem do modlitwy i nawrócenia. Może w ten sposób lepszym uczynimy ten nasz świat, który zdaje się znowu opanowały ciemności.
