ks. Jarosław Staszewski SChr
Różany wieniec Najświętszej Dziewicy
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 01, styczeń 2017
wydrukuj ten artykułCodziennie odmawiajcie różaniec – prosiła Najświętsza Maryja Panna Łucję, Franciszka i Hiacyntę podczas objawień w Fatimie w 1917 roku. W innych objawieniach, często ze łzami w oczach, Maryja formułowała taką samą prośbę. Tłumaczyła, że modlitwa różańcowa jest skuteczną pomocą w ocaleniu duszy współczesnego świata. Sama pozwalała się ujrzeć z różańcem w ręku i sama inicjowała tę modlitwę.
Różaniec był ulubioną modlitwą wielkich świętych XX wieku. Nie rozstawał się z nim św. Ojciec Pio, św. Matka Teresa z Kalkuty czy św. Jan Paweł II. Różaniec pozostaje uprzywilejowaną modlitwą całego Kościoła. Zalecają go konstytucje zakonów i statuty nowych ruchów. Wspólnoty Żywego Różańca wciąż należą do najbardziej rozpowszechnionych form pobożności w naszych parafiach, a widok osób szeptem odmawiających różaniec w tramwaju czy na ulicy nie należy do rzadkości. Swoistym znakiem rozpoznawczym dzisiejszych chrześcijan jest często różańcowa koronka w formie obrączki na placu czy bransoletki na przegubie dłoni. Nie tylko starsi, ale i młodzi noszą różaniec w kieszeni płaszcza, w torebce czy w przegródce portfela tak, aby zawsze był pod ręką. Są fluorescencyjne różańce dla dzieci, są misyjne w pięciu kolorach. Są tradycyjne o perłowych paciorkach i są te najprostsze, z drewnianych paciorków i sznurka. (...)
