ks. Jan Hadalski SChr
Misterium Chrystusa w czasie
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 12, grudzień 2016
wydrukuj ten artykuł„Święta Matka Kościół uważa za swój obowiązek obchodzić w czcigodnym wspomnieniu zbawcze dzieło swego Boskiego Oblubieńca przez cały rok w ustalonych dniach. […] Z biegiem roku Kościół odsłania całe misterium Chrystusa, począwszy od Wcielenia i Narodzenia aż do Wniebowstąpienia, do dnia Zesłania Ducha Świętego oraz oczekiwania błogosławionej nadziei i przyjścia Pańskiego. W ten sposób obchodząc misteria Odkupienia, Kościół otwiera bogactwa zbawczych czynów i zasług swojego Pana, tak że one uobecniają się niejako w każdym czasie, aby wierni zetknęli się z nimi i dostąpili łaski zbawienia” (KL 102).
Mimo ograniczonego miejsca rozpoczynam dłuższym cytatem z „Konstytucji o liturgii”, który jest na tyle istotny, że został powtórzony zarówno w „Ogólnych normach roku liturgicznego i kalendarza”, jak również w „Katechizmie Kościoła katolickiego”. Przypominam te ważne stwierdzenia ukazujące istotę i cel chrześcijańskiego świętowania nie tylko z powodu rozpoczęcia w Kościele okresu Adwentu i tym samym nowego roku liturgicznego, ale przede wszystkim dlatego, że od bieżącego numeru naszego miesięcznika rozpoczynamy nowy cykl tematyczny, poświęcony właśnie problematyce roku liturgicznego.
Zagadnienia związane z przeżywaniem roku kościelnego były właściwie ciągle obecne na naszych łamach – trudno wyobrazić sobie, żeby było inaczej. Teraz jednak chcemy – podobnie jak to było w przypadku Mszy Świętej i liturgii godzin – to wspaniałe misterium Chrystusa uobecniające się w czasie uczynić przedmiotem naszej systematycznej refleksji teologicznej, liturgicznej, historycznej i celebratywnej. Treści bliskie naszym sercom, związane z przeżywaniem poszczególnych okresów liturgicznych, niedzieli i różnej rangi świąt, będą się przeplatać z refleksją między innymi na tematy: rozumienia czasu, potrzeby święta i świętowania w życiu człowieka, powstania i rozwoju kalendarza liturgicznego itp. Zaprezentujemy dokumenty Kościoła oraz pochylimy się nad kairotycznym i anamnetycznym wymiarem roku liturgicznego jako istotnymi rzeczywistościami w pojmowaniu związku liturgii z czasem, by na końcu dojść do syntetycznego przedstawienia teologii roku liturgicznego.
Wszystko po to, aby naszemu przeżywaniu czasu Kościoła towarzyszyła świadomość, że rok liturgiczny nie jest zwyczajnym i cyklicznym przypominaniem sobie wydarzeń z życia Chrystusa, ale jest uobecnieniem Jego zbawczego dzieła i czynieniem go dziś i tu skutecznym, owocnym dla nas. Kościelne święta i uroczystości są ostatecznie zawsze świętowaniem odkupienia człowieka i dają nam możliwość spotkania żywego Pana, który nas zbawia.
Będziemy się starali, aby podejmowane zagadnienia harmonizowały z przeżywanym w liturgii czasem. Cykl przewidziany jest na znacznie dłużej niż jeden rok. Stąd też w omawianiu poszczególnych okresów liturgicznych najpierw pochylimy się nad ich historycznym rozwojem, a w kolejnym roku nad treściami teologicznymi i pastoralnymi.
Zapraszam szanownych Czytelników do odkrywania razem z nami i owocnego przeżywania celebrowanego w czasie misterium Chrystusa.
Marana Tha! Przyjdź, Panie Jezu!
