ks. Marcin Stefanik SChr
Katechizm Kościoła katolickiego o grzechu
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 10, październik 2016
wydrukuj ten artykułDo krótkiego przedstawienia definicji grzechu, jego istoty i rodzaju posłużymy się tekstem wyjętym z Katechizmu, z punktów: 1846-1876. Jeden z nich (1849) przedstawia definicję grzechu, mówiąc, że jest wykroczeniem przeciw rozumowi, prawdzie, prawemu sumieniu; jest brakiem prawdziwej miłości względem Boga i bliźniego z powodu niewłaściwego przywiązania do pewnych dóbr. Rani on naturę człowieka i godzi w ludzką solidarność. Został określony jako „słowo, czyn lub pragnienie przeciwne prawu wiecznemu” (św. Augustyn).
Doskonale każdy z nas wie, że Bóg nie uczynił zła. Jak mówi Księga Mądrości: „Bóg nie uczynił śmierci” (Mdr 1,13). Od samego początku Bóg stworzył świat dobrym. Potwierdzenie tego mamy z kolei w Księdze Rodzaju, na przykład Rdz 1,31: „A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre”. Zatem musimy stwierdzić, że zło, także i jego konsekwencje w postaci grzechu i śmierci, nie pochodzą od Boga. To człowiek, niedowierzając Stwórcy, sam postawił się na miejscu Boga, by być Bogiem, ale nie opierając się na Nim, lecz na sobie (Rdz 3,5).
Historia pierwszych ludzi pokazuje, w jaki sposób grzech wszedł na świat i jak się rozprzestrzenia. Kolejne dzieje ludzkości ukazały jedynie spiralę zła. Zazdrość o miłość Bożą sprowokowała Kaina do zabójstwa własnego brata Abla. Inną historią o pysze ludzkiej i pragnieniu dotknięcia nieba jest wieża Babel. (...)
