Krzysztof Ożóg
Utwierdzenie Kościoła w Polsce. ŚWIĘTY WOJCIECH I POWSTANIE ARCYBISKUPSTWA W GNIEŹNIE
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 09, wrzesień 2016
wydrukuj ten artykułPo śmierci Mieszka I
Mieszko I trwale związał swoje państwo ze światem chrześcijańskim i utrzymywał przyjazne stosunki z dworem cesarskim oraz Stolicą Apostolską. Po śmierci Mieszka I, która przyszła 25 maja 992 roku, w Polsce rządziła krótko jego żona Oda w imieniu małoletnich synów Mieszka i Lamberta. Zapewne jeszcze w roku 992 Bolesław Chrobry zdołał wypędzić macochę oraz przyrodnich braci i przejąć pełnię władzy w państwie w dogodnym momencie politycznym, gdy cesarstwo miało poważne kłopoty i nie było w stanie interweniować w obronie Ody i jej synów. Otton III po objęciu tronu niemieckiego zaakceptował panowanie Bolesława, który latem 995 roku udzielił mu pomocy zbrojnej w walkach na Połabiu. Wtedy to niewątpliwie doszło do pierwszego osobistego spotkania obu władców.
W następnym roku Chrobry przyjął w Polsce św. Wojciecha Sławnikowica, biskupa praskiego, który musiał uchodzić z Pragi wskutek wrogich działań księcia czeskiego Bolesława II. Z rozkazu tego władcy 27 września 995 roku w Libicach, rodowej posiadłości Sławnikowiców, zostało zamordowanych pięciu braci biskupa. Wojciech był postacią bardzo znaną zarówno na dworze cesarskim, jak i w Rzymie. Należał do duchowych doradców i przyjaciół młodego cesarza Ottona III. Zasłynął jako gorliwy pasterz diecezji praskiej od 983 roku. Usilnie starał się wprowadzić normy chrześcijańskie w życie społeczeństwa czeskiego oraz umocnić struktury kościelne w monarchii Przemyślidów. (...)
