ks. Łukasz Szczeblewski
KONFESJONAŁ
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 06, czerwiec 2016
wydrukuj ten artykułW każdej świątyni znajduje się specjalnie wyznaczone miejsce do sprawowania sakramentu pokuty i pojednania, czyli konfesjonał. Jego nazwa pochodzi od łacińskiego słowa confiteri, co się tłumaczy „wyznawać”, „spowiadać się”. W pierwotnym Kościele nie znano konfesjonału. W średniowieczu do sprawowania sakramentu pokuty używano krzeseł sędziowskich, które najczęściej ustawiano w bliskości ołtarza. Kapłani słuchali także spowiedzi w stallach kanonickich.
Konfesjonał w dzisiejszym kształcie, to znaczy z kratą oddzielającą penitenta (osobę spowiadającą się) od spowiednika, pojawił się dopiero w XVI wieku. Za jego twórcę uznawany jest św. Karol Boromeusz. Taki model miejsca do słuchania spowiedzi został wprowadzony po Soborze Trydenckim. Dokładny opis konfesjonału zawarto w Rytuale rzymskim (1614). Zalecono, aby był on ustawiany w widocznym miejscu, łatwo dostępnym dla wiernych oraz wyposażony w specjalną kratę lub perforowaną deskę, oddzielającą spowiednika od penitenta. W XVII wieku dzięki jezuitom powstały konfesjonały przypominające małe pomieszczenia z klęcznikami po prawej i lewej stronie.
Obecne normy kościelne wyraźnie wskazują, iż miejscem sprawowania sakramentu pokuty jest kościół, kaplica lub pomieszczenie, gdzie sprawuje się Mszę Świętą. Konfesjonały powinny być umieszczone w widocznym miejscu oraz zaopatrzone w specjalną kratę oddzielającą kapłana od penitenta. (...)
