ks. Janusz Królikowski
Najświętsze Serce Jezusa – źródło i przejaw miłosierdzia Bożego
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 06, czerwiec 2016
wydrukuj ten artykuł„Poprzez Serce Chrystusa ukrzyżowanego Boże miłosierdzie dociera do ludzi” – tak w czasie kanonizacji Faustyny Kowalskiej (30 kwietnia 2000 r.) papież św. Jan Paweł II wyraził syntetycznie ścisły związek zachodzący pomiędzy Najświętszym Sercem Pana Jezusa i miłosierdziem Bożym. Kult Najświętszego Serca Jezusa od samego początku odwołuje się do miłosierdzia Bożego i ma z nim najbardziej ścisły związek. Papieskie stwierdzenie sytuuje się na linii najbardziej autentycznej tradycji duchowej w Kościele i stanowi także bardzo znaczące przypomnienie, aby szczęśliwie rozwijający się kult miłosierdzia Bożego widzieć w bezpośredniej łączności z kultem Najświętszego Serca Pana Jezusa. Pojawiające się niekiedy teoretyczne i praktyczne, to znaczy uwidaczniające się w pobożności, przeciwstawienia między tymi dwoma rodzajami kultu są zarażone poważnym błędem i nie można nad nimi przejść do porządku dziennego. Pewne różnice zachodzące między tymi dwoma rodzajami kultu nie upoważniają do takiego ich przeciwstawienia, ale domagają się komplementarnej syntezy. Aby ją osiągnąć, trzeba więc dokonać najpierw integracji teologicznej tych dwóch rodzajów kultu, aby potem móc zaproponować także ich integrację na poziomie duchowości i pobożności.
Aby przynajmniej zbliżyć się do takiej integracji, proponuję w tym miejscu przemyślenie tego, co na temat kultu Najświętszego Serca Jezusa i kultu miłosierdzia Bożego znajdujemy w nauczaniu papieża Jana Pawła II, szczególnie zawartego w encyklikach Redemptor hominis i Dives in misericordia. (...)
