bp Piotr Wojciech Turzyński
Chrzest w teologii pierwszych wieków
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 04, kwiecień 2016
wydrukuj ten artykułOdradzające obmycie chrztu świętego posiada bardzo głęboką teologię. Jej początki znajdujemy już w pismach nowotestamentowych, ale rozwija się ona dynamicznie i swoje szczyty osiągnie u ojców Kościoła zarówno wschodnich, jak i zachodnich w IV i V wieku. Okazją do pogłębiania myśli chrzcielnej będą katechezy skierowane do katechumenów, ale inspirujące będą także dyskusje z różnego rodzaju herezjami pojawiającymi się w tym czasie.
Teologia czasów apostolskich
W Dziejach Apostolskich możemy odkryć informacje o procesie ewangelizacji poszczególnych osób i środowisk. Chociaż początkowo zarówno katecheza, jak i droga do chrztu są bardzo krótkie, jak to było w przypadku eunucha ochrzczonego przez Filipa (Dz 8,26-29), to jednak istnieje pewien plan i struktura tej katechezy. Na pierwszym miejscu jest prezentacja Osoby Chrystusa, który żyje i zbawia (Dz 10,37-43). Osoba Zbawiciela jest ważniejsza niż jakakolwiek nauka. Znakiem obecności Chrystusa we wspólnocie Kościoła są zdziałane przez Niego cuda (Dz 2,14-19). Pierwsze katechezy Apostołów prezentowane w Dziejach Apostolskich pokazują, że Chrystus jest spełnieniem wszystkich proroctw i wypełnieniem historii, jej punktem docelowym i centrum świata (Dz 3,18-25). Jezus zmartwychwstały jest dawcą życia, także nowego życia wiary, a równocześnie On jest podstawowym przedmiotem wiary. Dla pierwszych uczniów Chrystusa wierzyć – znaczy przylgnąć do Jego Osoby. (...)
