ks. Jan Miazek
Chrzcielny charakter Wielkiego Postu
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 02, luty 2016
wydrukuj ten artykułW powszechnym odczuciu wiernych Wielki Post jest czasem nawrócenia, pokuty oraz rozważania męki Pańskiej. Znając swą grzeszność, uczniowie Chrystusa pragną duchowej przemiany i odnowy, chcą w czystości serca przeżywać doroczne wspomnienie śmierci i zmartwychwstania swego Pana. Sobór Watykański II mówiąc o liturgii Wielkiego Postu, wskazał na podwójny charakter tego okresu: jest to czas przypomnienia chrztu lub przygotowania do niego oraz czas pokuty. Polecił również szerzej uwzględnić elementy chrzcielne w przyszłej odnowionej liturgii. Przyjrzyjmy się zatem chrzcielnemu charakterowi Wielkiego Postu, bo jest to dla nas temat nowy i mało znany. Kościół chce, aby wspomnienie przyjętego chrztu towarzyszyło naszemu przygotowaniu do najważniejszych świąt.
Chrzest w Wigilię Paschalną
Chrystus dokonał dzieła zbawienia ludzi przez misterium paschalne, czyli przez swoją śmierć na krzyżu i zmartwychwstanie. Umierając, pokonał naszą śmierć, przywrócił nam życie. Chrześcijanin nie tylko wyznaje wiarę w zbawczą śmierć i zmartwychwstanie Pana, ale przez sakrament chrztu zostaje włączony w misterium paschalne Zbawiciela. Przyjmując chrzest, zostaje zanurzony w śmierci Chrystusa, jest razem z Nim pogrzebany i powstaje do nowego życia. Wyrażał to starożytny obrzęd chrztu, którego udzielano wówczas przez zanurzenie. Zanurzenie w wodzie oznaczało śmierć starego człowieka, a wyjście z wody – zmartwychwstanie do nowego życia. (...)
