Anna Pleskaczewska
Drugie wydanie polskie Lekcjonarza mszalnego
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 01, styczeń 2016
wydrukuj ten artykułSobór Watykański II mówi, że Chrystus „jest obecny w swoim słowie, bo gdy w Kościele czyta się Pismo Święte, On sam przemawia. Jest obecny, gdy Kościół modli się i śpiewa psalmy” (KL 7). Wprawdzie Sobór nie wspomina o lekcjonarzu, ale poleca, „aby obficiej zastawić wiernym stół słowa Bożego” i „szerzej otworzyć skarbiec biblijny, tak by w określonej liczbie lat odczytać ludowi ważniejsze części Pisma Świętego” (KL 51).
Pierwsze wydanie Lekcjonarza mszalnego (zarówno w języku łacińskim, jak i polskim) było oparte na Ordo Lectionum Missae z 1969 roku. Ta księga zawierała Wprowadzenie ogólne, sigle biblijne czytań oraz skorowidze wszystkich tekstów zastosowanych w Lekcjonarzu.
Natomiast po ukazaniu się Nowej Wulgaty przygotowano drugie wydanie Lekcjonarza (w języku łacińskim), oparte już na nowym wydaniu Ordo Lectionum Missae, które ukazało się w roku 1981.
W 2010 roku Komisja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Episkopatu Polski podjęła prace nad przygotowaniem drugiego polskiego wydania Lekcjonarza mszalnego. To nowe wydanie postanowiono opracować na podstawie Ordo Lectionum Missae z 1981 roku. Teksty biblijne zaczerpnięto z piątego wydania Biblii Tysiąclecia.
Nowe Wprowadzenie
W Lekcjonarzu mszalnym (t. I: okres Adwentu, okres Narodzenia Pańskiego) znajduje się nowe Wprowadzenie do drugiego wydania Lekcjonarza mszalnego (1981 r. (...)
