ks. Marcin Stefanik SChr
Sakramenty a sakramentalia
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 09, wrzesień 2015
wydrukuj ten artykułW naturze ludzkiej leży zdolność doświadczania znaków, czegoś, co jako namacalne, dostrzegalne, człowiek poprzez zmysły może powiązać z życiem duchowym, czyli wymiarem zasadniczo niematerialnym, niewidzialnym.
Pan Jezus, co poświadczają Ewangelie, posługiwał się przypowieściami, znakami po to, aby ukazać prawdy zakryte przed ludzkim rozumem, np. jeśli chodzi o sprawę Królestwa Bożego czy Eucharystii. Skuteczne znaki widzialne, ustanowione przez Chrystusa, poprzez które jest przekazywana w Kościele niewidzialna łaska Boża, nazywamy sakramentami. Sakramenty są przeznaczone dla osób żywych i wierzących. Możemy wyliczyć trzy grupy sakramentów:
– wtajemniczenia chrześcijańskiego (chrzest, bierzmowanie, Eucharystia),
– uzdrowienia (pokuta i pojednanie, namaszczenie chorych),
– w służbie komunii – przyczyniające się do budowania wspólnoty (sakrament święceń i małżeństwo).
Oprócz tych znaków są jeszcze inne (w nieograniczonej liczbie), podobne do nich, nazywane sakramentaliami. Jak mówi Konstytucja o liturgii świętej, „sakramentalia to święte znaki, które na podobieństwo sakramentów wskazują przede wszystkim na duchowe dobra osiągane dzięki wstawiennictwu Kościoła. (...)
