ks. Tomasz Bać
Liturgia godzin uświęceniem ludzkiego czasu – dnia i nocy
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 09, wrzesień 2015
wydrukuj ten artykułLiturgia godzin jest modlitwą Kościoła celebrowaną w konkretnym czasie, dzięki czemu ukazuje, iż ludzka egzystencja jest ściśle złączona z historią zbawienia w całej jej rozciągłości. Każdy moment ludzkiego życia przepełniony jest obecnością Boga, który kocha i zbawia, zaś poszczególne godziny kanoniczne codziennego oficjum ukazują człowieka jako zanurzonego w czasie rozumianym w jego najgłębszym, historiozbawczym znaczeniu. Chociaż wielu autorów (wśród nich o. Robert Taft SJ, jeden z najwybitniejszych żyjących historyków liturgii) krytykuje dzisiaj koncepcję „uświęcania czasu” poprzez modlitwę liturgiczną Kościoła i podkreśla, że pierwsi chrześcijanie nigdy o czymś takim nie myśleli, gdy gromadzili się na wspólnej modlitwie o poranku i wieczorem, to jednak na pewno warto zadać pytanie o teologiczną istotę relacji pomiędzy celebracją liturgii godzin i czasem jako powszechnym doświadczeniem ludzkim.
Biblijna koncepcja czasu: Bóg spotyka człowieka w czasie
Istotą chrześcijaństwa jest prawda, że Bóg objawia się człowiekowi i światu w historii, czyli w czasie. To właśnie biblijna koncepcja czasu ukazuje specyfikę objawienia judeo-chrześcijańskiego, które jest nierozłącznie związane z czasem. Biblijna koncepcja czasu jest całkowicie autonomiczna wobec kultur sąsiednich narodów. (...)
