ks. Łukasz Szczeblewski
Księga liturgii godzin
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 05, maj 2015
wydrukuj ten artykułOprócz Mszy Świętej w liturgii Kościoła katolickiego niezwykle ważne miejsce zajmuje liturgia godzin (liturgia horarum), czyli modlitwa uświęcenia czasu. W ciągu wieków otrzymywała ona różne nazwy, między innymi officium divinum (służba Boża), modlitwa brewiarzowa czy modlitwa godzin kanoniczych. Należy ona do najczęściej sprawowanych liturgii. Do jej celebracji niezbędna jest księga liturgiczna nazywana dzisiaj księgą Liturgii godzin, potocznie zwana też Brewiarzem. Ma ona długą historię, sięgającą czasów średniowiecza. Powstała w podobny sposób, jak mszał. Na początku przy sprawowaniu oficjum godzin kanonicznych posługiwano się wieloma księgami, między innymi: antyfonarzem, psałterzem, hymnarzem, księgą tekstów patrystycznych, księgą Pisma Świętego i podobnymi. Brewiarzem określano wówczas wykaz ksiąg niezbędnych do sprawowania tej liturgii. W XI-XII wieku wraz z wprowadzeniem obowiązku odmawiania tych modlitw przez duchownych połączono wszystkie księgi, aby można było sprawować liturgię brewiarzową przy pomocy tylko jednej księgi. W związku z tym dokonano wyboru odpowiednich tekstów, w sumie pewnego skrócenia, stąd nazwa Brewiarz (łac. brevis – krótki). Od XIII wieku mianem Brewiarza określa się księgę zawierającą komplet tekstów do odmawiania godzin kanonicznych. Po Soborze Trydenckim w 1568 roku wydano Brewiarz Rzymski (Breviarium Romanum). (...)
