ks. Tomasz Bać
Fundamenty teologiczne liturgii godzin - Wstęp do cyklu artykułów
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 04, kwiecień 2015
wydrukuj ten artykułPrzynajmniej od kilkudziesięciu lat liturgia godzin staje się codzienną modlitwą wielu chrześcijan, którzy łączą się z całym Kościołem w uwielbieniu Boga każdą chwilą swojego dnia. W ten sposób także w XXI wieku w Kościele realizuje się starożytne wołanie uczniów Chrystusa o modlitwę nieustającą, ogarniającą każdy wymiar ludzkiego życia. Skoro więc liturgia godzin jest dziś bardzo konkretną propozycją pogłębionej i systematycznej modlitwy dla wielu wspólnot w Kościele i dla chrześcijan indywidualnych, to stajemy wobec dwóch bardzo ważnych pytań. Pierwsze z nich brzmi: czym w swojej istocie jest ta modlitwa? Drugie natomiast: co w niej jest tak charakterystycznego, że Kościół od wieków daje jej pierwszeństwo przed każdym innym rodzajem modlitwy? Obydwa te pytania są pytaniami o teologię liturgii godzin, a odpowiedź na nie zaprasza do wyruszenia na fascynującą drogę spotkania Boga z człowiekiem w kontekście modlitwy liturgicznej.
Liturgia godzin, jak każda modlitwa i jak każda liturgia, jest rzeczywistością teologiczną, ponieważ dotyczy podstawowej relacji Boga – Stwórcy i Zbawcy do człowieka żyjącego i realizującego swoje powołanie w Kościele. Katechizm Kościoła katolickiego w części drugiej, poświęconej celebracji misterium chrześcijańskiego, w następujących słowach podkreśla tę podstawową prawdę, umieszczając liturgię godzin w kontekście teologicznym: „Misterium Chrystusa, Jego Wcielenie i Pascha, które celebrujemy w Eucharystii, zwłaszcza podczas niedzielnego zgromadzenia, przenika i przemienia czas każdego dnia przez celebrację liturgii godzin. (...)
