ks. Henryk Sławiński
Jezu, ufam Tobie! Teologiczne znaczenie kultu miłosierdzia Bożego w drugą niedzielę Wielkanocy
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 04, kwiecień 2015
wydrukuj ten artykułWprowadzenie
Kult Bożego miłosierdzia jest łaską Boga dla świata. W jego promocji na świecie ważną rolę odegrali Polacy: siostra Faustyna – Apostołka Bożego miłosierdzia, Jan Paweł II oraz polscy biskupi, którzy w Stolicy Apostolskiej uprosili dla Polski nazwanie drugiej niedzieli Wielkanocy również Niedzielą Miłosierdzia Bożego. W poniższej refleksji spróbujemy odpowiedzieć na pytanie, jak do tego doszło i jakie jest znaczenie tej nazwy. Najpierw więc w wielkim skrócie zostaną omówione nazwy drugiej niedzieli Wielkanocy, następnie trudności, jakie towarzyszyły wprowadzeniu Niedzieli Miłosierdzia Bożego, a potem teologiczne przesłanie modlitw Niedzieli Miłosierdzia Bożego.
Nazwy drugiej niedzieli Wielkanocy
Niedziela następująca po Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego była określana Niedzielą Białą – łac. Dominica in Albis. Nazwa ta nawiązywała do zwyczaju noszenia białych szat w ciągu całego tygodnia przez ochrzczonych podczas liturgii nocy paschalnej. Ci nowo ochrzczeni, czyli neofici, zdejmowali białe szaty właśnie w niedzielę zwaną Niedzielą Białą.
W pobożności ludowej niedziela ta znana była też pod nazwą Niedzieli Przewodniej. Dnia 4 kwietnia 1937 roku św. siostra Faustyna Kowalska (1905-1938) zanotowała w swoim Dzienniczku: „Niedziela Przewodnia, czyli święto Miłosierdzia”1. Ta popularna nazwa wywodziła się stąd, że była to pierwsza niedziela po Wielkiej Niedzieli, czyli po Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego. (...)
