Msza Święta - miesięcznik biblijno-liturgiczny

« powrót do numeru


ks. Henryk Sławiński
Jezu, ufam Tobie! Teologiczne znaczenie kultu miłosierdzia Bożego w drugą niedzielę Wielkanocy

Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 04, kwiecień 2015

Wprowadzenie
Kult Bożego miłosierdzia jest łaską Boga dla świata. W jego promocji na świecie ważną rolę odegrali Polacy: siostra Faustyna – Apostołka Bożego miłosierdzia, Jan Paweł II oraz polscy biskupi, którzy w Stolicy Apostolskiej uprosili dla Polski nazwanie drugiej niedzieli Wielkanocy również Niedzielą Miłosierdzia Bożego. W poniższej refleksji spróbujemy odpowiedzieć na pytanie, jak do tego doszło i jakie jest znaczenie tej nazwy. Najpierw więc w wielkim skrócie zostaną omówione nazwy drugiej niedzieli Wielkanocy, następnie trudności, jakie towarzyszyły wprowadzeniu Niedzieli Miłosierdzia Bożego, a potem teologiczne przesłanie modlitw Niedzieli Miłosierdzia Bożego.

Nazwy drugiej niedzieli Wielkanocy
Niedziela następująca po Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego była określana Niedzielą Białą – łac. Dominica in Albis. Nazwa ta nawiązywała do zwyczaju noszenia białych szat w ciągu całego tygodnia przez ochrzczonych podczas liturgii nocy paschalnej. Ci nowo ochrzczeni, czyli neofici, zdejmowali białe szaty właśnie w niedzielę zwaną Niedzielą Białą.
W pobożności ludowej niedziela ta znana była też pod nazwą Niedzieli Przewodniej. Dnia 4 kwietnia 1937 roku św. siostra Faustyna Kowalska (1905-1938) zanotowała w swoim Dzienniczku: „Niedziela Przewodnia, czyli święto Miłosierdzia”1. Ta popularna nazwa wywodziła się stąd, że była to pierwsza niedziela po Wielkiej Niedzieli, czyli po Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego. (...)

Uwaga! To jest tylko fragment artykułu. Pełną wersję przeczytasz w numerze dostępnym w Wydawnictwie Hlondianum:

« powrót do numeru