ks. Łukasz Szczeblewski
Mszał rzymski (Missale Romanum)
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 03, marzec 2015
wydrukuj ten artykułMszał rzymski to najważniejsza księga liturgiczna w Kościele katolickim, używana do celebracji Mszy Świętej. Historia jego powstania sięga IX wieku. Pierwsze mszały powstały w związku z praktyką tak zwanych Mszy prywatnych, które kapłan sprawował tylko w obecności jednego ministranta i musiał sam odmawiać wszystkie teksty. Z połączenia takich ksiąg jak sakramentarz, lekcjonarz, graduał oraz Ordines Romani powstała nowa księga. Był to tak zwany Mszał pełny – Missale plenarium. Zawierał on wszystkie teksty potrzebne do sprawowania Mszy Świętej. Upowszechnił się w XII i XIII wieku, eliminując z użycia sakramentarze, które zawierały tylko teksty dla celebransa. Stopniowo do mszału włączano nowe formularze o świętych oraz msze wotywne. Najstarszy drukowany mszał pochodzi z 1474 roku z Mediolanu.
Niezwykle ważnym momentem w historii mszału była reforma Soboru Trydenckiego (1545‑1563). Jej owocem był nowy mszał wydany w 1570 roku, który otrzymał nazwę Mszału Piusa V. Była to księga w języku łacińskim. Nowością były umieszczone na początku księgi szczegółowe przepisy dotyczące sprawowania Mszy Świętej. Niewielkiej korekty dokonali kolejni papieże Klemens VIII oraz Urban VIII. Sukcesywnie uzupełniano mszał także o nowe święta. W Polsce mszał trydencki przyjęto na synodzie piotrkowskim w 1577 roku. (...)
