ks. Krzysztof Borowiec
Śpiewnik i modlitewnik. Droga do nieba
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 03, marzec 2015
wydrukuj ten artykułTegoroczny cykl artykułów poświęcony prezentacji wybranych śpiewników kościelnych, funkcjonujących w polskich parafiach, prowadzi nas na tereny Śląska Górnego i Śląska Opolskiego. Najpierw zwrócimy uwagę na przeznaczony dla diecezji opolskiej i gliwickiej śpiewnik pt. Droga do nieba. Jego wyjątkowość polega na tym, że łączy on śpiewnik kościelny z bardzo rozbudowanym modlitewnikiem, dzięki czemu służy pomocą wiernym nie tylko podczas sprawowania Mszy Świętej.
Śpiewnik i modlitewnik w życiu wiernych
Ks. Helmut Sobeczko zwrócił kiedyś uwagę na ciekawą tradycję istniejącą w szeregu śląskich parafii: „Nawet jeszcze dziś mieszkańcy innych dzielnic Polski, kiedy przejeżdżają w niedzielne przedpołudnie przez parafie górnośląskie, z pewnym zdziwieniem spostrzegają, iż większość ludzi śpieszących do swoich kościołów niesie ze sobą książeczki do nabożeństwa. Najczęściej jest to Droga do nieba. Modlitewnik ten odegrał ogromną rolę w kształtowaniu świadomości religijnej i w zachowaniu tożsamości śląskiej na przestrzeni ostatniego wieku” (ks. H. Sobeczko, Stulecie „Drogi do nieba" ks. Ludwika Skowronka, Opole 2003, s. 47-59). Tradycja ta nie zrodziła się sama z siebie, ale wypłynęła z troski duszpasterskiej i miłości do Kościoła wielu księży i wiernych. Korzystając z okazji, jako kapłan pochodzący ze Śląska, muszę uczciwie stwierdzić, że wkradająca się wygoda i praktyczność do życia liturgicznego w wielu śląskich parafiach prowadzi do zaniku tej tradycji. (...)
