ks. Jarosław Staszewski SChr
Jezus – Bóg z Sercem na dłoni
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 01, styczeń 2015
wydrukuj ten artykułWłaśnie minęło 430 lat od zakończenia budowy jednego z najważniejszych barokowych kościołów Rzymu. Jezuicki kościół pw. Najświętszego Imienia Jezus stał się kwintesencją artystycznych aspiracji całej epoki. Kościół Il Gesu, jak potocznie go nazywamy, powstał w wyniku współpracy dwóch znakomitych architektów: Gacomo della Porta i Jacopo Barozziego de Vignola. Nowatorska formuła architektoniczna rezygnuje ze średniowiecznych rozwiązań, a antyczne, złote proporcje, ukochane przez twórców renesansu, poddaje przemyślanym zabiegom wzmacniającym efekty wizualne. Tak właśnie rodzi się rzymski barok, który stanie się inspiracją dla sztuki na całe dwa stulecia. Europa zachwyci się barokiem, jego monumentalnością, podniosłością, teatralnością form, dramaturgią efektów światłocieniowych. Barok zachwycał, ale także uczył, tłumaczył i pomagał wierzyć.
Wyposażanie kościoła Il Gesu trwało bardzo długu. Dopiero po prawie dwustu latach w jednej z kaplic bocznych pojawił się obraz Serca Jezusowego namalowany przez Pompeo Giovanniego Batoniego (†1787), wziętego barokowego portrecistę, syna złotnika z Lukki. Ikonograficzny temat Serca Jezusowego autor ujął w tak nowy i wręcz szokujący sposób, że spotkał się z poważną dezaprobatą środowisk kościelnych. Zakazano nawet powielania tego wzoru. (...)
