ks. Jan Miazek
Teologia hymnów brewiarzowych okresu Adwentu
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 12, grudzień 2014
wydrukuj ten artykułWprowadzenie
Hymny weszły do liturgii godzin w starożytności chrześcijańskiej, najpierw na Wschodzie, a potem także na Zachodzie. Mają charakter poetycki, pochodzą z twórczości Kościoła, są owocem medytacji nad treścią wiary, wyrazem przeżywanej duchowości i świadectwem pobożności. Znajduje w nich odbicie geniusz różnych kultur i wyraz wiary pokoleń chrześcijan. Jak dawniej, tak i dziś ich przeznaczeniem jest uwielbienie Boga oraz nadanie modlitwie charakteru wspólnotowego. Hymny ukazują charakter poszczególnych godzin różnych dni oraz okresów liturgicznych. W niniejszych rozważaniach zatrzymamy uwagę na hymnach okresu Adwentu.
Adwent
Adwent jest czasem przygotowania do uroczystości Narodzenia Pańskiego, ale również okresem, w którym Kościół, wspominając pierwsze przyjście Chrystusa, kieruje wierzących ku oczekiwaniu Jego przyjścia na końcu czasów. Dni po 16 grudnia przeznaczone są na bezpośrednie przygotowanie do Bożego Narodzenia. Tak ukształtowana liturgia Adwentu znajduje odbicie w teologii hymnów. Łacińskie wydanie Liturgii godzin zawiera hymny do dnia 16 grudnia i po dniu 16 grudnia. Hymny modlitwy w ciągu dnia są te same co w okresie zwykłym: zestaw pierwszy w dniach do 16 grudnia, zaś drugi w dniach po 16 grudnia. Polskie wydanie posiada więcej hymnów: w każdej godzinie dodano drugi hymn do wyboru, tak do 16, jak i po 16 grudnia. (...)
