ks. Krzysztof Borowiec
Obrzędy uwielbienia
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 11, listopad 2014
wydrukuj ten artykułNiniejszy odcinek cyklu muzycznego świadomie został zatytułowany: Obrzędy uwielbienia, a nie Śpiewy na uwielbienie, gdyż w ramach tego momentu liturgii równorzędnie swoje miejsce może znaleźć tak śpiew, jak milczenie lub też sama muzyka instrumentalna.
Na temat uwielbienia i dziękczynienia kierowanego ku Bogu wypowiedział się sam Pan Jezus przy okazji oczyszczenia 10 trędowatych. Wydarzenie to opisuje Ewangelia św. Łukasza. Pan Jezus widząc, że po cudownym uzdrowieniu wrócił tylko jeden z trędowatych – samarytanin, aby oddać chwałę i uwielbić Boga, powiedział: „Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu. Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec. Do niego zaś rzekł: Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła” (Łk 17,17-19). W pewnym sensie to biblijne wydarzenie powtarza się w historii Kościoła, jesteśmy jego uczestnikami także obecnie. Jeśli liturgię sprawowaną w naszych świątyniach przeniknie pośpiech i pragmatyzm, to właśnie jako pierwsze zostanie opuszczone uwielbienie i dziękczynienie Bogu za to, że cudownie nas karmi Ciałem i Krwią swego Syna.
Dziękczynienie w liturgii pierwszych wieków
Kiedy sięgniemy do chrześcijańskiej starożytności, okazuje się, że kładziono ogromny nacisk na wspólne sprawowanie dziękczynienia podczas liturgii świętej. (...)
