o. Stanisław Przepierski OP
Nauczanie św. Jana Pawła II o różańcu – 10 kroków dobrej medytacji
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 10, październik 2014
wydrukuj ten artykułŚw. Jan Paweł II widzi różańcowe rozważania jako kontemplacyjne poznawanie Chrystusa z duchową pomocą Maryi, niejako Jej Sercem. Takie ujęcie to jakby maryjna aplikacja modlitwy św. Pawła o światłe oczy serca: „[aby Bóg – S.P.] dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznaniu Jego samego. Niech da wam światłe oczy serca tak, byście wiedzieli, czym jest nadzieja waszego powołania, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych i czym przemożny ogrom Jego mocy względem nas wierzących” (Ef 1,17-19).
Krok 1. Świadome użycie koronki
Koronka nie jest tylko przedmiotem służącym do odliczania kolejnych Zdrowaś Maryjo. Jan Paweł II podkreśla, że „służy ona jednak również wyrażeniu symboliki, która może nadać kontemplacji nową treść” (Jan Paweł II, list apostolski Rosarium Virginis Mariae 36; dalej: RVM). Ożywienie kontemplacji odkrywaniem ukrytej w koronce symboliki ma swoją kolejność: „[…] trzeba najpierw zauważyć, że koronka zwraca się ku wizerunkowi Ukrzyżowanego, który otwiera i zamyka samą drogę modlitwy. Na Chrystusie skupia się życie i modlitwa wierzących. Wszystko od Niego wychodzi, wszystko ku Niemu zdąża, wszystko przez Niego, w Duchu Świętym, dochodzi do Ojca” (RVM 36).
Rolę odliczania wezwań modlitewnych, jaką spełnia sama koronka, można odczytać i w ten sposób, że podpowiada ona rytm postępowania modlitwy: „koronka przypomina niekończącą się nigdy drogę kontemplacji i doskonałości chrześcijańskiej” (RVM 36). (...)
