ks. Krzysztof Filipowicz
Hymny Liturgii Godzin cz. I
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 09, wrzesień 2014
wydrukuj ten artykułHymny w świecie pogańskim
Źródłem europejskiej tradycji hymnów jako gatunku literackiego, w tym też i tych, jakich po dziś dzień używamy w chrześcijańskiej liturgii, była twórczość tak zwanych hymnodów w starożytnej Grecji. Precyzyjne sformułowanie definicji hymnu sprawia wiele trudności. W znaczeniu węższym filolodzy klasyczni zgadzają się na definicję hymnu jako religijnej pieśni śpiewanej przy akompaniamencie kitary przez nieruchomo stojący chór.
W swej genezie hymny związane są silnie z rozmaitymi przejawami aktywności zbiorowej obrzędowo-kultycznej. Poza nielicznymi wyjątkami nie było stałych tekstów rytualnych. Poeta, będąc jednocześnie kompozytorem muzyki i autorem tanecznych układów, tworzył na zamówienie pieśń związaną z obchodzoną aktualnie uroczystością i niejednokrotnie wyraźnie nawiązywał do osób i wydarzeń, czasem wprost, a czasem wyszukaną, kunsztowną aluzją. Za najstarsze zachowane formy, będące podstawowym gatunkiem liryki chóralnej, uważa się pisane heksametrem tak zwane hymny homeryckie z VII-V wieku przed Chrystusem. Jest to zbiór 33 utworów, których autorstwo jest anonimowe, ale uznawano dawniej, że pochodzą od Homera, bądź zostały napisane pod silnym jego wpływem. Innymi twórcami najdawniejszych hymnów byli Hezjod, Pindar, Bakchylides, Simonides z Keos, Safona. (...)
