ks. Jan Sochoń
Witaj, Krzyżu Święty…
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 09, wrzesień 2014
wydrukuj ten artykułW doświadczeniu duchowym chrześcijanina treści religijne stale podlegają naciskowi wydarzeń zewnętrznych. Wiara bowiem rozwija się, ale i blednie w kulturowej czasoprzestrzeni. Jest powiązana z ludzką historią w sposób nierozerwalny, tym bardziej że Chrystus pojawił się na ziemi w określonym momencie, jako galilejski Mesjasz, zrośnięty z tradycją żydowską i żydowskim stylem życia. Podobnie ma się sprawa z liturgią nieustannie przybierającą coraz to nowe wymiary, odmienne barwy. Przemiany życia pociągają za sobą przeobrażenia w obrębie języka religijnego, w rytualnych sposobach wypowiadania więzi z Bogiem, ponieważ cokolwiek istnieje, charakteryzuje się wewnętrznym bądź pochodzącym z zewnątrz dynamizmem. Dzięki niemu człowiek potrafi przekraczać przygodne ograniczenia, wychylać się ku temu, co transcendentne, wzmagać w sobie osobowe poczucie godności, wiążąc je – o ile przyjmuje treści Objawienia – z nieustannie trwającą aktywnością Boga. Nic przeto dziwnego, że i rok liturgiczny ciągle podlega podskórnej ewolucji, nie zatrzymuje się na ustalonych konwencjach.
KRZYŻ GOLGOTY
Dowodzi powyższego święto Podwyższenia Krzyża obchodzone obecnie 14 września. Miało ono burzliwe losy, pełne spornych datacji, skomplikowanych powiązań z historycznymi wydarzeniami. Niekiedy trudno oddzielić to, co było w procesie jego kształtowania wynikiem legendy, a co wywodzi się ze sprawdzalnych faktów i udokumentowanych źródeł. (...)
