ks. Krzysztof Porosło
Martyr i confessor, czyli o początkach kultu świętych
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 07, lipiec 2014
wydrukuj ten artykułPo intensywnych zimowych celebracjach związanych z cyklem Bożego Narodzenia, jak i wiosennych obchodach wielkanocnych kalendarz liturgiczny wydaje się dostosowywać do miesięcy wakacyjnych, dając nam nieco „wytchnienia” od wielkich uroczystości. Bynajmniej nie oznacza to, że w roku liturgicznym nic się nie dzieje, a i okres nazywany zwykłym w swej istocie jest niezwykły. Po pierwsze dlatego, że otrzymujemy czas, w którym żyjemy wszystkimi tajemnicami celebrowanymi w tych wcześniejszych okresach. A po drugie – kalendarz liturgiczny jest wtedy nader obficie wypełniony wspomnieniami świętych, czyli tych, w których życiu dokonała się już Chrystusowa Pascha. Spróbujmy zatem tym razem przyjrzeć się początkom chrześcijańskiego kultu świętych, które przede wszystkim są związane z realizacją Chrystusowego nakazu: „będziecie moimi świadkami” (Dz 1,8).
Uczniowie Chrystusa mieli dawać świadectwo o tym, kim jest Jezus Chrystus i co uczynił dla naszego zbawienia. To świadectwo miało być jednoznaczne i radykalne do tego stopnia, że gdy nie wystarczył przykład pięknego życia oraz słowa pełne mocy i Ducha, mieli być gotowi poświadczyć swoim życiem – przelać krew dla Chrystusa. Oddanie życia jest najwyższą formą miłości i świadectwa. Stąd tych, którzy oddają życie, nazywamy męczennikami, czyli świadkami (łac. (...)
