ks. Jan Hadalski SChr
Sacerdos et Hostia
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 06, czerwiec 2014
wydrukuj ten artykułCałą zasadniczą część ubiegłorocznego majowego numeru „Mszy Świętej” poświęciliśmy nowemu świętu Pańskiemu, jakie wpisano wówczas do kalendarza liturgicznego – Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana, które w tym roku będziemy celebrować po raz drugi w czwartek po Niedzieli Zesłania Ducha Świętego. Na naszych łamach wskazywaliśmy wówczas źródła oraz teologiczne treści tego święta, analizowaliśmy teksty formularza mszalnego i czytań biblijnych. W specjalnym dodatku zaprezentowane zostały wszystkie teksty własne święta, czyli formularz Mszy, liturgia słowa oraz pełna liturgia godzin (teksty te są do pobrania na stronie internetowej naszego miesięcznika – www.msza.tchr.org, także przy bieżącym numerze).
Warto przypomnieć, że to święto jest najpierw zaproszeniem do kontemplacji świętości i piękna wiecznego kapłaństwa Chrystusa, które rozlewa się na cały Kościół i przez chrzest dotyka wszystkich wiernych, a przez sakramentalne święcenia w szczególny sposób tych, których w sensie ścisłym nazywamy kapłanami Kościoła. Dlatego święto jest także wezwaniem skierowanym do kapłanów – to jakby drugi cel święta – aby, dokonując autorefleksji i kontemplując własne kapłaństwo, prowadzili życie całkowicie oddane Bogu i Kościołowi. Jednocześnie święto jest zaproszeniem wszystkich wiernych do intensywnej modlitwy o uświęcenie duchowieństwa oraz przypomnieniem troski o własną świętość, która jest realizacją kapłaństwa powszechnego ochrzczonych.
Trudno więc byłoby nie wrócić do tych ważnych treści w tegorocznym czerwcowym numerze naszego miesięcznika. Na jego łamach od początku ubiegłego roku omawiamy liturgię godzin, jest to zatem doskonała okazja, aby głębiej spojrzeć na teologiczne treści oficjum nowego święta. Łatwo zauważymy, że doskonale wpisują się one w to, co przeżywamy w liturgii czerwca: w szczególnie uroczysty sposób adorujemy Eucharystię – Ciało i Krew Pańską, gdzie Chrystus jawi się jednocześnie jako Sacerdos et Hostia – Kapłan i Ofiara, oraz czcimy Jezusowe Serce – najwyraźniejszy znak Bożej miłosiernej miłości do każdego z nas.
Święty Jan Paweł II w liście do kapłanów na Wielki Czwartek 2000 r. napisał: „Ten aspekt ofiarniczy wyciska głębokie znamię na Eucharystii, a zarazem jest konstytutywnym wymiarem Chrystusowego kapłaństwa i tym samym także naszego kapłaństwa”. Nie bez powodu w 1995 r. uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa ustanowił Dniem Modlitw o Uświęcenie Kapłanów. Eucharystia i kapłaństwo są nierozłączne. Św. Jan Maria Vianney zwykł powtarzać: „Wszystko mamy dzięki kapłanom: szczęście wieczne, wszystkie łaski i dary niebieskie. Gdyby nie było sakramentu kapłaństwa, nie mielibyśmy Pana wśród nas. Nie znajdziecie żadnego dobra, które pochodzi od Boga, żeby za nim nie stał kapłan”.
Mając świadomość, że Wieczernik jest zadaniem, zapraszam więc do lektury, do refleksji nad treściami czerwcowego numeru naszego miesięcznika, a nade wszystko do żarliwej modlitwy w intencji wszystkich powołanych sakramentalnie do uczestnictwa w kapłaństwie Chrystusowym.
