ks. Krzysztof Porosło
O popiele i czterdziestu dniach – Środa Popielcowa
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 03, marzec 2014
wydrukuj ten artykułNiewiele tygodni mija od ostatniego śpiewu kolędy do pokutnego pochylenia głowy, która zostanie posypana wielkopostnym popiołem. Dlatego od uroczystości Epifanii, omawianej w ostatnich dwóch miesiącach, z miejsca przechodzimy do Środy Popielcowej, rozpoczynającej „czas czterdziestodniowych ćwiczeń duchowych”, jak okres Wielkiego Postu nazwał papież Leon Wielki (†461). Nie łatwo wskazać historyczne korzenie okresu Wielkiego Postu. Pierwsze wzmianki o czterdziestodniowym czasie przygotowania do Paschy znajdujemy w Egipcie na przełomie III i IV wieku. Jednak w kolejnych latach IV wieku takie przygotowanie staje się normą zasadniczo dla całego Kościoła. Oczywiście, liczba dni postu jest niezwykle symboliczna i uświęcona przez wiele biblijnych wydarzeń: post Chrystusa, przebywanie Mojżesza na Górze, wędrówka Eliasza.
Skoro post ma trwać czterdzieści dni, to kiedy powinien się rozpocząć? Odpowiedź dla starożytnego Kościoła była oczywista. Jeśli świętowanie Wielkanocy rozpoczynano w Wielki Piątek, to czterdzieści dni należy liczyć od Wielkiego Czwartku wstecz i w ten sposób dniem rozpoczynającym Wielki Post była I niedziela tego okresu (5 dni + 5 tygodni, czyli 35 dni = 40 dni). Jednak z czasem, kiedy coraz bardziej akcentowano wymiar postu w przygotowaniu do Paschy, sam post w sensie ścisłym rozciągnięto na wszystkie dni z wyjątkiem niedziel, kiedy nie wolno pościć. (...)
