ks. Krzysztof Borowiec
Uzgodnienie śpiewów i tekstów liturgicznych
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 03, marzec 2014
wydrukuj ten artykuł„Msza Święta” – tytuł naszego czasopisma – zachęca, a nawet zobowiązuje, abyśmy z wielką czcią i szacunkiem myśleli o sakramencie Eucharystii i tak go też sprawowali. Pozwolę sobie zwrócić uwagę Czytelników na pewnien znaczący rys historyczny związany z odnową liturgiczną, którą podjęto na Soborze Watykańskim II. Świadomość tej historii ma wpływ na nasze dzisiejsze traktowanie Mszy Świętej.
Historia dotyczy odrodzenia się życia wspólnoty zakonnej po tragicznych wydarzeniach rewolucji francuskiej. W 1833 roku młody, wówczas 27-letni mnich benedyktyński, Prosper Guéranger postanowił przyczynić się do wskrzeszenia wymarłego francuskiego opactwo w Solesmes. Pod wpływem Ducha Świętego on i jego współbracia obrali drogę odnowy wspólnoty zakonnej poprzez odrodzenie tam życia liturgicznego. Łaska Boża sprawiła, że potraktowanie Mszy Świętej i innych obrzędów liturgicznych z największą świętością przyniosło tak wielkie owoce, że benedyktyni z Solesmes już w drugiej połowie XIX wieku promieniowali na cały Kościół. Na początku XX wieku papież Pius X właśnie im zlecił zadanie odnowy śpiewów gregoriańskich, a ponad pół wieku później tę samą ideę podjął Sobór Watykański II: odnowić życie Kościoła poprzez odnowę liturgii. My po ponad piećdziesięciu latach od Soboru wciąż to odkrywamy. (...)
