ks. Tomasz Bać
Godzina czytań, cz. II: struktura, elementy, znaczenie
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 03, marzec 2014
wydrukuj ten artykułGodzina czytań, jak dzisiaj nazywa się ją w liturgii rzymskiej, jest przestrzenią celebracyjną tradycyjnie związaną z nocą, poświęconą refleksyjnemu i kontemplatywnemu słuchaniu Bożego słowa. W tym znaczeniu jej struktura oraz dobór konkretnych tekstów ma pomóc w modlitwie słowem Bożym. Godzina czytań tworzy więc doskonałą propozycję do ćwiczenia się poszczególnych osób i całych wspólnot w lectio divina opartym na słowie Bożym i nauczaniu ojców Kościoła. Temu klimatowi modlitwy sprzyja także fakt, że liturgia godzin nie wyznacza dla godziny czytań czasu, w którym miałaby być celebrowana, a cała tradycja chrześcijańska wiąże ją z modlitwą nocną (gdyż to właśnie cisza nocy tworzy najlepszy klimat do tego, aby modlić się słowem). W niektórych sytuacjach godzina czytań może przekształcić się w oficjum wigilijne, poprzez które modląca się wspólnota wchodzi w celebrację uroczystości lub niedzieli, wypełniając niejako liturgią każdy jej moment i nawiązując przez to do pierwotnej tradycji monastycznej.
Na strukturę godziny czytań składają się: werset wprowadzający, hymn, psalmodia, werset wprowadzający w czytania, czytania wraz z responsoriami oraz modlitwa końcowa. W niedziele, uroczystości i święta strukturę tę dopełnia śpiew hymnu Te Deum. (...)
