ks. Tomasz Bać
Godzina czytań, cz. I: historia, miejsce w liturgii godzin i znaczenie teologiczne
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 02, luty 2014
wydrukuj ten artykułGodzina czytań to bardzo ważny element codziennego oficjum. Zwykle jednak pozostaje jakby z boku głównego nurtu codziennej modlitwy liturgicznej ze względu na to, że zarówno jej korzenie, jak i treść odnoszą ją bardziej do modlitwy kapłanów, mnichów i osób konsekrowanych. Godzina czytań w liturgii rzymskiej od zawsze była przestrzenią tradycyjnie związaną z nocą, poświęconą refleksyjnemu i kontemplatywnemu słuchaniu Bożego słowa. Właśnie dlatego najważniejszymi elementem struktury tej godziny kanonicznej są dwa obszerne czytania, z których pierwsze wyjęte jest zawsze z Pisma Świętego, a drugie – z tekstów ojców Kościoła, doktorów i pisarzy kościelnych różnych epok, Magisterium Kościoła lub z historii życia świętych. Tak dobrane czytania tworzą spójny cykl i umieszczają słowo Boże w jego właściwym kontekście, to znaczy w świetle całej i pełnej tradycji chrześcijańskiej.
Historia godziny czytań
Jutrznia i nieszpory, czyli modlitwa o poranku i o zachodzie słońca, niemalże od samego początku istnienia Kościoła są dwiema głównymi częściami codziennej modlitwy, przeznaczonymi niemalże dla każdego wierzącego. Natomiast godzina czytań wyrosła z wielkiego pragnienia przekształcenia życia, obejmującego cały dzień i całą noc, w modlitwę opartą o słowo Boże. (...)
