ks. Tomasz Bać
Odnowa liturgii godzin w XX wieku: historia – teraźniejszość – przyszłość
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 12, grudzień 2013
wydrukuj ten artykułReforma rzymskiego Officium divinum, dokonana na początku XX wieku za pontyfikatu św. Piusa X, uważana jest za pierwszy krok szerszej i bardziej złożonej odnowy liturgicznej modlitwy Kościoła, którą coraz częściej i w coraz to liczniejszych środowiskach zaczęto uważać za konieczną. Czas pokazał, że następne dziesięciolecia stały się czasem reformy całej liturgii rzymskiej, w której liturgia godzin zajmuje od wieków bardzo ważne miejsce. Kolejne kroki tej odnowy wyznaczyły najpierw działania Piusa XII podjęte już w 1945 roku, a następnie oczywiście Sobór Watykański II i generalna reforma dokonana za pontyfikatu Pawła VI, a trwająca do dnia dzisiejszego.
Pius XII i Jan XXIII: między ruchem liturgicznym a soborową odnową Officium divinum
Zanim jeszcze ruch liturgiczny wszedł w nurt oficjalnego nauczania Kościoła, co dokonało się ostatecznie i nieodwracalnie dzięki encyklice Piusa XII Mediator Dei z 1947, w modlitwie liturgicznej dało się odczuć powiew odnowy biblijnej przetaczającej się przez Kościół od końca XIX wieku. Bardzo dynamiczne i nowoczesne studia biblijne, nowe przekłady Pisma Świętego z języków oryginalnych i duszpasterstwo oparte coraz mocniej na słowie Bożym musiały w jakiś sposób odbić się także na liturgii. Pierwszy ślad tego odnowionego spojrzenia na Pismo Święte w liturgii można zobaczyć właśnie w Officium divinum. (...)
