ks. Krzysztof Borowiec
Towarzyszenie organowe do pieśni kościelnych
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 11, listopad 2013
wydrukuj ten artykułW jednym z ostatnich wywiadów przeprowadzonych przez Antonio Spadaro SJ z papieżem Franciszkiem Ojciec Święty wyznaje: „Obraz Kościoła, który najbardziej mi się podoba, to święty i wierny Lud Boży. To definicja, której często używam i która jest również zawarta w Konstytucji dogmatycznej o Kościele Lumen gentium, nr 12. […] Widzę świętość w Ludzie Bożym, jego świętość powszednią. Jest to klasa średnia świętości, której wszyscy możemy być częścią” („Gość Niedzielny” nr 40/XC, z 6 X 2013). Myślę, że uzewnętrznia się to szczególnie podczas liturgii. Każdy z nas, uczestnicząc we Mszy Świętej, może podjąć funkcje Ludu Bożego. O tym, jak należy te funkcje realizować w aspekcie śpiewu liturgicznego, na łamach „Mszy Świętej” pisał już ks. Mariusz Białkowski w swym cyklu Muzycy mszalni. W odcinku wrześniowym z ubiegłego roku, zatytułowanym: Zgromadzenie liturgiczne, cytując Instrukcję o muzyce kościelnej Musicam sacram, podkreśla, że Lud Boży powinien uczestniczyć we wszystkich aklamacjach, odpowiedziach na pozdrowienia kapłana, modlitwach litanijnych, wersetach responsoryjnych, psalmach, hymnach i kantykach. Dopełnieniem tego jest zaangażowanie wiernych w religijny śpiew ludowy, czyli aktywny śpiew pieśni kościelnych. Dlatego Konstytucja o liturgii Sacrosanctum Concilium z taką troską stwierdza: „Nnależy umiejętnie pielęgnować religijny śpiew ludu, aby głos wiernych mógł rozbrzmiewać podczas nabożeństw i samej liturgii, stosownie do zasad i przepisów rubryk” (KL 118). (...)
