ks. Tomasz Bać
Dzieje oficjum za zmarłych
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 11, listopad 2013
wydrukuj ten artykułChrześcijanie zawsze modlili się za swoich zmarłych braci i siostry, towarzysząc im w momencie przejścia z tego świata do Królestwa niebieskiego, w czasie Eucharystii oraz w modlitwie liturgicznej – oficjum. Podstawą troski o zmarłych oraz modlitwy za nich wśród uczniów Chrystusa była zawsze wiara w zmartwychwstanie ciała i życie wieczne.
Modlitwa chrześcijańska za zmarłych w pierwszych wiekach – Pamiętajcie o mnie przy ołtarzu Pańskim
Pierwszym wymiarem chrześcijańskiej modlitwy za zmarłych były zawsze obrzędy pogrzebania ludzkiego ciała po śmierci. Nie posiadamy, niestety, zbyt wielu świadectw ze starożytności opisujących ryty towarzyszące śmierci i pochówkowi praktykowane przez chrześcijan. Z tego, co pozostało, można wysnuć wniosek, że niemalże od początku obrzędy te obejmowały ryty związane z przygotowaniem na nadchodzącą śmierć, towarzyszeniem osobie w momencie przechodzenia do życia wiecznego, czuwaniem przy zmarłym, przygotowaniem do pochówku oraz pogrzebaniem ciała. Ten schemat stanął później u podstaw formowania się katolickich obrzędów pogrzebu, obecnych przez wieki w Rytuale rzymskim. Modlitwy wchodzące w skład obrzędów pogrzebu zawsze opierały się na psalmach, antyfonach, czytaniach biblijnych i hymnach.
Drugą przestrzenią modlitwy za zmarłych w Kościele od samego początku była też liturgia, o czym wspomina wiele świadectw pochodzących ze starożytności chrześcijańskiej. (...)
