ks. Dariusz Dogondke
Psalmy nieszporne ku czci zmartwychwstałego Pana
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 10, październik 2013
wydrukuj ten artykułW okresie, gdy liturgia Kościoła była sprawowana przede wszystkim w języku łacińskim, a odmawianie brewiarza zarezerwowane prawie wyłącznie dla osób duchownych, śpiewane po polsku nieszpory były ważnym elementem świadomej i zrozumiałej dla wszystkich modlitwy, która popołudniami i wieczorami gromadziła w kościołach liczne rzesze wiernych. Dzisiaj, w dobie liturgii sprawowanej na ogół w językach narodowych, gdy także brewiarz odmawia wiele osób świeckich, śpiewane w wielu kościołach niedzielne nieszpory nie straciły jednak nic ze swej aktualności, o czym świadczy chociażby dostosowanie ich do obecnego – czterotygodniowego cyklu modlitw brewiarzowych tak, aby można było je odmawiać w łączności z całym modlącym się Kościołem. Czterotygodniowy cykl liturgii godzin, związany z takim wykorzystaniem Psałterza, by w modlitwie brewiarzowej zmieścić wszystkie sto pięćdziesiąt starotestamentowe psalmy, należy przypisać niezwykłej roli, jaką psalmy od zawsze pełniły w modlitwie chrześcijańskiej. Dlatego też na psalmach skupimy w tym rozważaniu całą naszą uwagę, odnosząc się przede wszystkim do tzw. wersji „ludowej” psalmodii nieszporów niedzielnych. Rozpoczniemy zaś to rozważanie od wskazania stosowanego obecnie w liturgii godzin układu psalmów.
W pierwszym tygodniu liturgii godzin psalmodia nieszporów niedzielnych wykorzystuje następujące psalmy: Rzekł Pan do Pana mego, czyli Psalm 110; następnie Kiedy z Egiptu, czyli Psalm 114, i wreszcie Chwalcie, o dziatki, czyli Psalm 113, który może być zastąpiony kantykiem pochodzącym z Apokalipsy (Ap 19,1c-2a. (...)
