ks. Jan Hadalski SChr
Rzekł Pan do Pana mego
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 10, październik 2013
wydrukuj ten artykułMimo że w październiku w naszych kościołach i kaplicach, a pewnie i w domach królować będzie modlitwa różańcowa, w naszym miesięczniku kontynuujemy temat nieszporów. Modlitwie różańcowej poświęciliśmy dział katechetyczny i jestem przekonany, że treści tam zawarte mogą pomóc nie tylko młodzieży „wciągnąć się” w Różaniec.
Już w ubiegłym miesiącu, podczas pierwszej odsłony tekstów o nieszporach, ponarzekałem nieco na brak sprawowania w niedziele tej pięknej wieczornej modlitwy Kościoła w zdecydowanej większości parafii, tak więc nie będę do tego wracał, choć może by i trzeba. Będę się jednak trzymał tematyki nieszpornej.
W ramach duszpasterskiej zachęty do wprowadzenia niedzielnych nieszporów w parafiach i poszerzenia w ten sposób kręgu modlących się psalmami oraz sprawujących liturgię pragnę zauważyć treściowy związek nieszporów z niedzielą.
Jak wiemy, niedziela jest bardzo bogata w treści, które nie wyczerpują się w świętowaniu pamiątki zmartwychwstania Chrystusa, ale dotykają uwielbienia Boga za dzieło stworzenia, za dar Ducha Świętego. Dalej niedziela jest nowym początkiem, a jednocześnie „dniem ósmym” otwierającym człowieka na wieczność i niosącym nadzieję; jest dniem Kościoła, dniem budowania wspólnoty i wspólnotowego przeżywania wiary. I jeszcze kilka innych jej odniesień można by wymienić.
Świętowanie niedzieli nie powinno więc ograniczać się tylko do celebracji Mszy Świętej, która oczywiście pozostaje sercem tego dnia. Jan Paweł II w „Dies Domini” zachęcał, by włączyć w chrześcijańskie świętowanie niedzieli inne formy modlitwy, zwłaszcza uroczyste nieszpory (nr 52).
Kiedy przypatrzymy się „zawartości” niedzielnych nieszporów, bardzo łatwo zauważymy, że doskonale korespondują one z teologicznymi treściami, jakie przynosi nam Dzień Pański. Właściwie wszystkie elementy nieszporów podzielonych na cztery tygodnie: hymny, psalmy, antyfony, czytania, responsoria i prośby harmonijnie akcentują różne treści niedzieli. Ta propozycja Kościoła jest więc znakomitą okazją, aby u schyłku tego świątecznego dnia jeszcze raz na nowo przeżyć w liturgii jego tajemnicę i bogactwo odniesień. Trzeba zapytać, czy wolno nam z takiej okazji rezygnować? Czy wolno nam zamykać ją tylko do kapłańskiego i zakonnego grona sprawujących nieszpory, często samotnie, w zaciszu plebani czy klasztorów?
Pośród niedzielnych psalmów nieszpornych jest jeden, który od dawna mnie intrygował, i to nie tyle swoją treścią, co obecnością w nieszporach każdego z czterech tygodni. To tytułowy Psalm 110: „Rzekł Pan do Pana mego”. Zastanawiałem się, dlaczego jest on taki ważny, że powtarza się na pierwszym miejscu we wszystkie niedziele oraz – co jeszcze bardziej ciekawe – we wszystkie uroczystości i święta Pańskie w roku liturgicznym. Jakoś zawsze brakowało czasu, aby to zgłębić. Odpowiedź otrzymałem w artykule, o który poprosiłem do tego numeru miesięcznika…
Czytelnicy znajdą też wiele innych ciekawych treści. Zapraszam.
