ks. Waldemar Chrostowski
Psalmy w modlitwie Kościoła, czyli chrystologizacja Psalmów
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 06, czerwiec 2013
wydrukuj ten artykuł Czyniąc starotestamentowe psalmy księgą modlitwy chrześcijańskiej, Kościół potwierdził, że teksty te, wyrażając wiarę i pobożność Izraela, zawierały od początku dynamizm ukierunkowany ku przyszłości. Modląc się, Izraelici kształtowali doczesność, a zarazem zwracali się ku wieczności. Obydwa wymiary znalazły wyraz w nadziejach i oczekiwaniach mesjańskich, które doczekały się spełnienia w Osobie i posłannictwie Jezusa Chrystusa. Dlatego Księga Psalmów – jak cały Stary Testament – została zinterpretowana chrystologicznie, a nawet chrystocentrycznie, co jest szczególnie widoczne w eucharystycznej liturgii słowa oraz w liturgii godzin.
Psalmy w interpretacji Jezusa i Kościoła apostolskiego
Według zgodnego świadectwa czterech Ewangelii kanonicznych Jezus wielokrotnie i w rozmaitych okolicznościach się modlił, w czym najbardziej pomocne były Mu na pewno psalmy jako księga modlitwy ludu Bożego wybrania, do którego należał. W ten sposób włączał się w wielowiekową tradycję Izraela, w której psalmy stanowiły sposób wyrażania i podtrzymywania nieskazitelnej wiary w Boga, a zarazem dawał poznać, że wielowiekowe oczekiwania dobiegły kresu, ponieważ przybył Ten, na którego wskazywały „wszystkie Pisma”, czyli Tora, Prorocy i Psalmy (Łk 24,27). (...)
