Leszek Wątróbski
Polacy w Estonii. Śladami pierwszych Polaków
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 04, kwiecień 2013
wydrukuj ten artykułPierwsi Polacy na ziemiach estońskich pojawili się w XVI wieku. W roku 1561 duża część Inflant została przyłączona do Królestwa Polskiego i Księstwa Litewskiego. Jednak długotrwałe wojny pomiędzy Szwecją a Polską doprowadziły w końcu do utraty Inflant i niemal cała Estonia znalazła się pod panowaniem szwedzkim.
Choć polska dominacja na ziemiach estońskich nie trwała długo, to jednak zaznaczyła swój ślad w historii tej republiki wyraźnie. Ma to np. związek z uniwersytetem w Tartu, nazywanym dawniej Dorpatem. Historia tej uczelni sięga końca XVI wieku, kiedy to decyzją króla Stefana Batorego utworzono tam ośrodek jezuicki, przekształcony później w kolegium. Przy nim powołano do życia również seminarium oraz gimnazjum. Kiedy Królestwo Polskie przeszło w ręce Szwedów, placówki te zostały przekształcone przez króla Gustawa II Adolfa w uniwersytet.
Od samego początku istnienia tej uczelni Polacy odgrywali w nim dość znaczącą rolę. Uniwersytet dorpacki, a później tartuski, wykształcił bowiem wielu Polaków. Słynne określenie „dorpatczyk” nie tylko oznacza absolwenta uniwersytetu, ale przede wszystkim człowieka o wysokich kwalifikacjach zawodowych, wszechstronnie wykształconego, o wysokiej kulturze osobistej. „Dorpatczyk” cieszył się w Polsce wielkim poważaniem i szacunkiem. (...)
