dk. Krzysztof Porosło
Paschał
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 03, marzec 2013
wydrukuj ten artykułKatechizm Kościoła mówi, że „dzień śmierci jest dla chrześcijanina […] dopełnieniem jego nowych narodzin rozpoczętych na chrzcie” (KKK 1682). Wspólnym znakiem tych dwóch wydarzeń: chrztu i pogrzebu jest paschał. Nierozerwalnie spina on ze sobą trzy wydarzenia: śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, chrzest każdego z nas i pogrzeb. Staje się on zatem znakiem całego chrześcijańskiego życia.
W Wigilię Paschalną, kiedy diakon bądź kapłan wyśpiewuje Exultet, czyli orędzie paschalne obwieszczające światu, że Jezus Chrystus zmartwychwstał i swoją śmiercią pokonał śmierć i szatana, wychwalana jest równocześnie ta woskowa kolumna, do powstania której przyczyniły się także pracowite pszczoły. Paschał zapalany jest nowo pobłogosławionym ogniem, aby rozświetlał ciemności. Jest to światłość Zmartwychwstałego Chrystusa, który rozświetla ciemności grzechu, śmierci, cierpienia, zwątpienia, bólu i łez. Jest to światło, które obwieszcza każdemu człowiekowi, że jesteśmy odkupieni, że dług starodawnej winy został spłacony, że jesteśmy wolni. Jest to płomień światła, który opowiada historię niewysłowionej miłości Boga do człowieka, który stwarzając świat powiedział: „Niechaj stanie się światłość”; który wyprowadzając zniewolonego Izraela z Egiptu, wyprowadził go z nocy niewoli, idąc na przedzie w postaci kolumny światła; który „światłem ognistego słupa rozproszył ciemności grzechu, a teraz uwalnia wszystkich wierzących w Chrystusa na całej ziemi od zepsucia pogańskiego życia i od mroku grzechów”. (...)
