ks. Jan Sochoń
Cień śmierci i życia
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 03, marzec 2013
wydrukuj ten artykułWiara to rzeczywistość dynamiczna, nierozerwalnie związana z esencją życia. Jej moc i trwałość mają zjawiskową postać, to znaczy, że wiara bywa ciągle narażona na osłabnięcie, a może nawet i długie zamilknięcie. Dzieje się tak, ponieważ ludzki byt ma przygodny, niejednoznaczny charakter. Niczego, co tka egzystencjalne doświadczenie, nie możemy uznać za ostatecznie pewne i stabilne. Tylko z kwestią cierpienia nie mamy większych problemów, w tym naturalnie znaczeniu, że uważamy ją za niezbywalny element ludzkiego sposobu istnienia. Cokolwiek otrzymuje dar bycia, od razu zyskuje też owego daru swoistą ograniczoność, podatność na ból czy – w religijnym porządku – grzech. To jedyna perspektywa, w której wszyscy pozostajemy równi i z której patrzymy na siebie, na innych ludzi i na dookolny świat. Jakiekolwiek (dające się pomyśleć) gesty kosmiczne przekraczają naszą przyrodzoną kondycję.
Dlatego też, doceniając swe twórcze możliwości, nie pokładamy w nich ostatecznych nadziei. Nawet najbardziej wyrafinowane i olśniewające zdobycze naszego umysłu, powiązane z aktywnością społeczną, nie wypełniają do końca naszych marzeń i tęsknot. Szczęście codzienności zdaje się być wynikiem styku tego, co niesie ludzka pasja odsłaniania tajemnic rzeczywistości oraz tego, co przeżywa i kontempluje ludzkie serce, a co ujmuje najmocniejsze słowo języka naturalnego: miłość. (...)
