ks. Antoni Tronina
Ofiara czysta
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 02, luty 2013
wydrukuj ten artykułTajemnica ofiarowania
Proroctwo Starego Testamentu bardzo dobrze oddaje charakter liturgii święta Ofiarowania Pańskiego. Prorok Malachiasz, żyjący w V wieku przed Chrystusem, a zatem jeszcze w czasach panowania perskiego nad Izraelem, był świadkiem poważnych zaniedbań, jakie wkradły się po latach niewoli w sprawowanie kultu Bożego w świątyni jerozolimskiej. Symboliczne imię Malachiasza („Anioł Pański”) zapowiada misję, jaką prorok otrzymał do spełnienia. Mianowicie ma on przyczynić się do oczyszczenia kapłańskiego rodu Lewitów. Oczywiście sprawcą zapowiadanego oczyszczenia będzie sam Bóg, którego ma reprezentować tajemniczy „Anioł Przymierza” – przyszły Mesjasz.
Liturgia Kościoła świętego zastosowała ten proroczy obraz do zilustrowania pierwszej wizyty, jaką maleńki Jezus składa w świątyni jerozolimskiej z okazji „oczyszczenia” swej Matki zgodnie z przepisem Prawa. Tak głęboka interpretacja proroctwa Malachiasza jest dziełem Ewangelisty Łukasza, który jako pierwszy ukazał „prezentację” Dzieciątka Jezus w świątyni jako zapowiedź przyszłej Ofiary krzyżowej.
Jego Matka uczestniczy w tym proroczym geście, przynosząc Najświętszą Ofiarę do świątyni, „aby ją przedstawić Panu”. Zgodnie ze starożytnym przepisem Prawa Mojżeszowego, matka chłopca po 40 dniach od jego urodzenia miała udać się do świątyni jerozolimskiej, aby dopełnić obrzędu oczyszczenia. (...)
