ks. Mariusz Białkowski
Mszalni muzycy - dyrygent
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 11, listopad 2012
wydrukuj ten artykuł
Kiedy w liturgii uczestniczą zespoły, na przykład chór, któremu dodatkowo akompaniują instrumentaliści, dla takiego wykonawstwa potrzebny jest dyrygent. Zatem w bieżącym odcinku naszych rozważań będzie mowa o dyrygencie muzyków, a nie o dyrygencie uczestniczącego ludu. Te kompetencje powierzone są animatorowi śpiewu wiernych, któremu poświęciliśmy lipcowy odcinek cyklu o mszalnych muzykach. Zaś przy okazji omawiania sylwetki kantora w czerwcowym numerze „Mszy Świętej” wspominaliśmy, że w pewnym stopniu wypełniał on niektóre obowiązki menadżerskie dzisiejszego dyrygenta. Skupmy się więc wyłącznie na postaci dyrygenta zespołów, rozpoczynając od przypomnienia istotnych faktów historycznych.
Początków działalności dyrygenta należy upatrywać z chwilą powstania pierwszego kameralnego zespołu wokalnego, czyli scholi gregoriańskiej w VI wieku. Świadectwa spisane zasadniczo nazywają scholę: schola cantorum, chorus i tym podobne, której przewodzi prior, magister, primicerius, archicantor. Rzeczowniki te wyróżniają ze scholi najważniejszego, pierwszego, nauczyciela, który pełni wiele funkcji technicznych, jak na przykład przygotowanie i przewodzenie próbom, selekcja repertuaru, wybór solistów-kantorów, intonowanie utworów, nadając tym samym właściwy ton, decydowanie o długości pauz oraz realizacja śpiewu/muzyki podczas całej liturgii. (...)
