ks. Jarosław Staszewski SChr
Szczerozłote Serce Chrystusa Króla
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 11, listopad 2012
wydrukuj ten artykuł
Osiemdziesiąt lat temu, w ostatnią niedzielę października 1932 roku, kiedy – zgodnie z ówczesnym kalendarzem liturgicznym – obchodzono święto Chrystusa Króla, w Poznaniu został odsłonięty i poświęcony Pomnik Wdzięczności, nazywany także Pomnikiem Najświętszego Serca Pana Jezusa albo Pomnikiem Chrystusa Króla. Aktu poświęcenia dokonał kard. August Hlond, Prymas Polski.
W 1920 roku na Zjeździe Katolickim w Poznaniu pojawiła się inicjatywa wzniesienia pomnika, który byłby votum za odzyskaną niepodległość. Niełatwa jednak była droga od pomysłu do realizacji. Jak zwykle w takich sytuacjach pojawili się rozmaici „doradcy”, którzy „w interesie ogółu” podnieśli larum: żeby nie budować…, że nie w tym miejscu…, a już na pewno – nie w takiej formie… Idea budowy pomnika wytrzymuje tę falę propagandy i projekt Lucjana Michałowskiego został skierowany do realizacji. Zdecydowano, że Pomnik Wdzięczności stanie w tak zwanej Dzielnicy Cesarskiej, nieopodal zamku, w miejscu, które dzisiaj nosi nazwę Placu Adama Mickiewicza. Pomnik miał formę łuku triumfalnego. W środkowej niszy ustawiono figurę Chrystusa Króla, a nad bocznymi przęsłami dwa medaliony z podobiznami Papieża Piusa XI i kard. Edmunda Dalbora, Prymasa Polski. Nad figurą Chrystusa umieszczono narodowe godło, a wyżej napis: Sacratissimo Cordi – Polonia Restituta. (...)
