ks. Jan Hadalski SChr
Drodzy Czytelnicy!
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 11, listopad 2012
wydrukuj ten artykuł
Jakie życie, taka śmierć…
Jest kilka tematów, które pragnę poruszyć w tym słowie otwierającym listopadowy numer „Mszy Świętej”.
Zacznę od myśli, na którą wskazuje tytuł. Jesienny listopad wprowadza nas w atmosferę zadumy nad kruchością życia, pomaga nam dotknąć w pewien sposób tajemnicy śmierci, zmierzyć się z naszą wiarą i płynącą z niej nadzieją na szczęśliwą wieczność. Żyjemy w świecie, który z jednej strony tak często i wręcz brutalnie epatuje nas śmiercią, a z drugiej od tej śmierci ucieka, nie chce przyjąć do wiadomości przemijania ludzkiego życia, pielęgnując swoisty kult młodości czy w skrajnej formie proponując eutanazję. Tworzy się swoiste tabu śmierci – patrzymy, nieraz wręcz ją podglądamy przez ekrany telewizorów i jednocześnie wypieramy ją ze świadomości, jakby nas nie dotyczyła. Ciekawe, że właśnie w takich czasach w Kościele, który widzi śmierć jako część życia, odradza się i dociera do coraz szerszych kręgów Apostolstwo Dobrej Śmierci zwane także Stowarzyszeniem Matki Bożej Patronki Dobrej Śmierci. Zatwierdzone przez Piusa X na początku ubiegłego wieku, jest obecne także w Polsce. Warto zapoznać się z tą ideą, która nie na śmierci nas koncentruje, ale przeciwnie – na życiu w pełni, na ukierunkowaniu życia na cel ostateczny, czyli wieczną szczęśliwość z Bogiem. Chodzi o pomoc w trwaniu w łasce i pięknym przeżywaniu każdego dnia, bo jakie życie, taka śmierć…
Druga sprawa, którą pragnę zauważyć, wynika z okładki miesięcznika. Prezentujemy na niej poświęcony przed 80 laty (30.10.1932 r.) poznański Pomnik Wdzięczności, a właściwie jego fragment – całość miała formę potrójnego łuku triumfalnego. Centralnie usytuowana figura Serca Jezusowego (5,3 m) posiadała szczerozłote serce – dar matek katolickiego Poznania. Monument, zwany także Pomnikiem Najświętszego Serca Pana Jezusa albo Pomnikiem Chrystusa Króla, był wotum wdzięczności narodu za odzyskanie niepodległości. Niestety, pomnik stojący w eksponowanym miejscu Poznania, jakim był obecny pl. Adama Mickiewicza, został zniszczony na początku okupacji w 1939 r. W ostatnim czasie pojawiła się idea odbudowy tego monumentu, zawiązał się w Poznaniu Społeczny Komitet Odbudowy Pomnika Wdzięczności, który podejmuje odpowiednie starania, aby dziś na nowo wypowiedzieć słowa zapisane niegdyś na pomniku: „Sacratissimo Cordi – Polonia Restituta”.
I wreszcie trzeci wątek – omawiając temat nabożeństw eucharystycznych, w bieżącym numerze kończymy cykl poświęcony kultowi Eucharystii poza Mszą Świętą. Jednocześnie jest to zwieńczenie czterech ostatnich lat pracy Redakcji i Autorów nad przybliżaniem Czytelnikom obrzędów Mszy. Wypowiadając „Deo gratias”, ufam, że nasze teksty przysłużą się lepszemu, bardziej świadomemu uczestnictwu w Eucharystii. Dodam, że przygotowujemy z tego obszerną publikację – swoisty przewodnik po obrzędach mszalnych, zaś od nowego roku będziemy pisali o Liturgii Godzin.
