ks. Waldemar Matusiak SChr
Kościół jako wspólnota
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 06, czerwiec 2012
wydrukuj ten artykułPodczas gościnnego wykładu w Houston George Weigel wybitny amerykański intelektualista, działacz społeczny i znany chyba wszystkim biograf papieża błogosławionego Jana Pawła II, mówiąc o jego pontyfikacie, wskazał na cztery najważniejsze momenty. Jego zdaniem pierwszym z nich był nadzwyczajny synod biskupów w 1985 roku, w 20. rocznicę zakończenia Soboru Watykańskiego II, który podkreślił wartość „wspólnoty” w opisie fenomenu Kościoła. Drugim była encyklika Redemptoris missio (1990), w której Papież stwierdził, że działalność misyjna Kościoła nie jest jego celem, ale należy do jego natury. Kolejnym była pielgrzymka do Ziemi Świętej w roku Julileuszu 2000 chrześcijaństwa, która w sposób niezatarty uświadomiła chrześcijanom ich biblijne, starotestamentalne korzenie. Wreszcie ostatnim był list Nuovo millenio ineunte podpisany na zakończenie Roku Jubileuszowego 2000, rysujący program Kościoła na nowe tysiąclecie, program, który da się streścić w formule „wypłyń na głębię” (duc in altum). W tym kolejnym odcinku naszych rozważań na temat Kościoła zajmiemy się waśnie tą kategorią, której doniosłość podkreślił nadzwyczajny synod z roku 1985.
Kościół jest wspólnotą
Faktycznie w czasie Soboru Watykańskiego II ta kategoria zaczęła przeżywać swój renesans, mimo że korzeniami sięga Pisma Świętego. (...)
