ks. Marian Cynka
Miejsce Świętej Obecności
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 07-08, lipiec - sierpień 2012
wydrukuj ten artykułDlaczego „miejsce Świętej Obecności”? W historii liturgii i w dokumentach kościelnych tabernakulum nazywane jest miejscem przechowywania Najświętszego Sakramentu. Jednak w istocie swej dla ludu Bożego, będącego w drodze do Ojczyzny wiecznej, jest ono miejscem Świętej Obecności.
W przestrzeni sakralnej w odnowionej liturgii posoborowej, przeznaczonej w pierwszym rzędzie do sprawowania kultu Bożego, powinno istnieć także miejsce i możliwość osobistej modlitwy. Wspólnotowa i publiczna modlitwa całego Kościoła nie może, ani nie chce zastąpić, ani też wyprzeć osobistej pobożności i modlitwy wiernych. Istnieje więc miejsce adoracji Najświętszej Eucharystii – tabernakulum oraz jego otoczenie. Adoracja Świętej Obecności Chrystusa stanowi niejako przedłużenie sprawowanej Eucharystii.
W historii liturgii i przestrzeni sakralnej miejsce przechowywania Eucharystii przybierało różne formy.
Historia Ukształtowania tabernakulum
W początkach chrześcijaństwa, kiedy Eucharystia nie była sprawowana codziennie, chrześcijanie zabierali Chleb Eucharystyczny do własnych domów. Zwyczaj ten należy łączyć z pragnieniem przyjęcia Komunii Świętej przez wiernych, dla których udział w Eucharystii był zbyt trudny czy wręcz niemożliwy. Żyli przecież w rozproszeniu, często w dużym oddaleniu od wspólnoty, a w czasach prześladowań przebywali w więzieniach. (...)
