ks. Jan Hadalski SChr
Panie, przymnóż nam wiary
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 10, październik 2012
wydrukuj ten artykułPięćdziesiąta rocznica otwarcia Soboru Watykańskiego II, XIII Zwyczajne Zgromadzenie Ogólne Synodu Biskupów, rozpoczęcie Roku Wiary – wyjątkowo obfity w ważne kościelne wydarzenia jest tegoroczny październik. Nie można przejść obok nich obojętnie.
Jest znamienne, że 50 lat po soborze, który nazywany jest soborem pastoralnym czy duszpasterskim i który tak zmienił oblicze Kościoła, że mówimy teraz o Kościele przed- i posoborowym, odbywa się synod biskupów poświęcony nowej ewangelizacji. „Nowa ewangelizacja dla przekazu wiary chrześcijańskiej” – biskupi i audytorzy zjadą się więc do Rzymu (7-28.10.), aby odczytać dla Kościoła nowe drogi dotarcia z Ewangelią do współczesnego człowieka.
Warto sobie uświadomić, że termin „nowa ewangelizacja”, który już od dłuższego czasu zyskuje na popularności, a teraz zapewne będzie odmieniany przez wszystkie przypadki, nie jest jednak studnią bez dna, gdzie można wrzucić wszystko, co związane jest z ewangelizacyjną misją Kościoła. „Nowa ewangelizacja” ma być najpierw ewangelizacją i odnowieniem w wierze ochrzczonych – tych osób i całych społeczeństw, które odeszły i odchodzą od Kościoła, a dopiero później misją do świata. „Nowa ewangelizacja, czyli nowe głoszenie orędzia Chrystusa, które daje radość i wolność” to – jak czytamy w dokumencie bazowym dla obrad synodu – „wizja dla Kościoła na dziś i na jutro”.
W tym kontekście wręcz genialne i prorocze wydaje się ogłoszenie przez papieża Benedykta XVI Roku Wiary i jego rozpoczęcie 11 października – dokładnie w 50. rocznicę otwarcia Soboru Watykańskiego II. Ojciec Święty zapraszając wszystkich, aby na nowo przekroczyli „podwoje wiary”, pragnie, abyśmy pochylili się nad naszą wiarą i sposobem jej przeżywania na co dzień; abyśmy zastanowili się nad drogą, którą wytycza Ewangelia i katechizm naszego Kościoła. Przede wszystkim jednak chodzi o to, abyśmy wołali do Chrystusa: „Wierzę, Panie, przymnóż nam wiary” (jak zapisano w tytule i refrenie oficjalnego hymnu na ten szczególny rok) i uczynili Credo nie tylko naszą codzienną modlitwą, ale życiem.
I to jest, moim zdaniem, genialne w swej prostocie wskazanie dla programu nowej ewangelizacji – to my musimy najpierw uwierzyć i przyjąć w pełni Chrystusa z Jego Ewangelią, aby móc Go z radością i zapałem nieść innym, aby być przekonującymi i wiarygodnymi dla tego świata. Ta „nowa ewangelizacja”: nowa w swoim zapale, nowa w metodach i nowa w środkach wyrazu (Jan Paweł II) może zostać zrealizowana tylko przez ludzi „nowych” w wierze i zapatrzonych ufnie w swego Pana i Mistrza.
Credo, Domine, adauge nobis fidem!
