ks. Jarosław Staszewski SChr
„Oto Bóg królował z drzewa”
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 04, kwiecień 2012
wydrukuj ten artykułMijały wolno siedemdziesiąte lata VI wieku po narodzeniu Chrystusa. Na dwór Merowingów przybył z Rawenny poeta Venantius Honorius Clementianus Fortunatus. W tym czasie bizantyjski cesarz Justyn II ofiarowuje słynnemu miastu Poitiers w Akwitanii relikwie Krzyża Świętego. Z tej okazji Wenancjusz Fortunat pisze hymn ku czci Chrystusowego Krzyża, zatytułowany Vexilla Regis – „Sztandary Króla”. Wenancjusz wkrótce zostaje biskupem Poitiers, potem świętym, a jego hymn do dzisiaj śpiewa cały Kościół podczas nieszporów w Wielkim Tygodniu.
Najstarszy polski przekład hymnu został zamieszczony w wydanej w 1522 roku w Krakowie książce Baltazara Opecia Żywot Pana Jezu Krysta. Z łacińskim poematem zmierzył się także pod koniec XIX wieku ks. Franciszek Głodkiewicz, ale najbardziej znany polski przekład zawdzięczamy ks. biskupowi Piotrowi Mańkowskiemu, wypędzonemu w 1920 roku z Kamieńca Podolskiego przez bolszewików idących na Warszawę.
Króla wznoszą się znamiona,
Tajemnica krzyża błyska:
Na nim życie śmiercią kona,
Lecz w tej śmierci życie tryska.
Poranione ostrzem srogim,
Włóczni, co Mu bok przeszywa:
Aby nas pojednać z Bogiem,
Krwią i wodą hojnie spływa.
Już się spełnia wieczne słowo
Pieśni, co ją Dawid śpiewa.
Głośną na świat cały mową,
Oto Bóg królował z drzewa. (...)
