Adam Matyszewski
Koncelebracja – rys historyczny
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 04, kwiecień 2012
wydrukuj ten artykułHistorycy liturgii mają spore trudności z określeniem, gdzie i w jakim zakresie praktykowano w świecie chrześcijańskim koncelebrę Mszy Świętej, czyli wspólne odprawianie Eucharystii przez więcej niż jednego kapłana. Wychodząc naprzeciw potrzebie usystematyzowania wiedzy z powyższej tematyki, spróbujemy prześledzić genezę i historię kształtowania się różnych form koncelebracji w Kościele, przyjrzymy się również roli, jaką pełniła ona w kulcie chrześcijańskim.
Pierwsza, a zarazem jak zwykło się mówić Ostatnia Wieczerza, miała odbyć się na wyraźne życzenie samego Pomysłodawcy – Pana Jezusa, który wysłał swoich asystentów – Apostołów, aby wybrali i przygotowali miejsce odpowiednie do sprawowania „pierworodnej” Mszy Świętej (Łk 22,8-13). Wyznaczenie dwóch spośród uczniów do przygotowania izby, tego pierwszego i prowizorycznego miejsca kultu, jest zapowiedzią starań, jakie wytypowane przez Kościół osoby po zmartwychwstaniu Chrystusa będą podejmowały, aby uczynić liturgię godną jej miana i zadań, które ma pełnić w krzewieniu i podtrzymywaniu wiary wśród kolejnych pokoleń uczniów.
Biblia i Tradycja niewiele mówią o sposobie celebrowania pierwszej Eucharystii przez Chrystusa. Na podstawie różnych okruchów historycznych i ówczesnych zwyczajów domyślamy się, że Apostołowie z ich Mistrzem skupieni byli wokół pokaźnych rozmiarów stołu bądź ławy, że najprawdopodobniej podczas Wieczerzy trwali w pozycji „rzymskiej” – półleżącej – na boku. (...)
