ks. Mariusz Sokołowski SChr
Miejsce kultu Bożego czy teatr i cyrk?
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 03, marzec 2012
wydrukuj ten artykułWitam!
Kiedy ostatnio byłem na Mszy, przyszła mi do głowy pewna refleksja, tak ogólnie. Otóż gdyby nie patrzeć na Mszę „oczami wiary”, to z całym szacunkiem, ale byłby to jeden wielki „cyrk”. A szczególnie te ornaty. Skąd w ogóle wziął się pomysł na taki „krój” ornatu?
Pozdrawiam!
Pytalski
Witaj, Pytalski!
Przyszło Ci do głowy ciekawe pytanie, ciekawa refleksja… Rzeczywiście „dziwne” są te stroje liturgiczne, a szczególnie ornaty. Można także zapytać, skąd ta dziwna „czapka” u biskupa, czyli mitra, i o jeszcze inne, nietypowe dla codzienności sprawy, rzeczy obecne w liturgii. Tu odpowiem jednak na pytanie o ornaty. Rzecz jasna, owa „dziwność” sprawiająca, że bez wiary zarówno liturgia, jak i wszystko co się z nią wiąże, staje się „cyrkiem”, ma podłoże historyczne, które warto poznać, aby pewne rzeczy uporządkować i zrozumieć. Zatem po kolei!
Początku stroju liturgicznego zwanego ornatem należy szukać w czasach rzymskich. Była to szata wierzchnia, swego rodzaju płaszcz bez rękawów, tylko z małym otworem na głowę. Obecny (dziś śladowy) kaptur służył osobie udającej się na liturgię, jako ochrona przed deszczem, wiatrem. Jednocześnie taki płaszcz skutecznie zasłaniał twarz osoby udającej się na modlitwę w dyskrecji, czynił ją anonimową. (...)
