kl. Krzysztof Porosło
Natura opowiadająca o Bogu i człowieku – liturgia i stworzenie
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 02, luty 2012
wydrukuj ten artykułKatechizm Kościoła Katolickiego powie, że liturgia jest dziełem Trójcy Świętej. Ojciec jest tym, który przyjmuje uwielbienie składane przez Syna w Duchu Świętym. To Jezus Chrystus celebruje Mszę Świętą, bo to On składa Ofiarę dla Ojca. Jednak Chrystus i nas włącza w swoją Ofiarą, abyśmy wrócili do Ojca, abyśmy żyli blisko Niego. Włącza nas w tak głęboki sposób, że św. Ireneusz z Lyonu (II wiek) nie wahał się powiedzieć, iż „chwałą Boga jest człowiek żyjący” – że nasze życie, nasze sprawy są dla Boga ważne, tak ważne, iż wszystko, co robimy i kim jesteśmy, mówi o Bogu i uwielbia Go. Jednak Chrystus w swoją Ofiarę włącza także całą stworzoną naturę – również ona dzięki tajemnicy Chrystusa opowiada o Bogu i o Jego miłości.
W chwili, kiedy Pan Jezus umierał na krzyżu (a przecież ta jedna, jedyna Ofiara Chrystusa, którą złożył na krzyżu uobecnia się w Eucharystii), cały świat przeżył tę tajemnicę: „mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. Słońce się zaćmiło” – relacjonuje Ewangelia według św. Łukasza (Łk 23,44-45). Ziemię ogarnęła pustka, zapanowała absolutna cisza w całym stworzeniu, bo Król zasnął, a niebo zasnęło wraz ze swoim Panem. Jednak w dniu Zmartwychwstania cały świat narodził się na nowo – dokonało się nowe stworzenie. (...)
