Adam Matuszewski
Alma Redemptoris Mater – antyfona na nowy rok liturgiczny
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 12, grudzień 2011
wydrukuj ten artykułZ początkiem Adwentu, a co za tym idzie nowego roku kościelnego, zbliżamy się do Matki Bożej, Żywicielki naszego Odkupiciela Jezusa Chrystusa i naszej Wspomożycielki, która towarzyszy nam, gdy czuwamy w nadziei na powtórne przyjście Bożego Syna w chwale. Pośród wielu modlitw tego okresu warto zwrócić uwagę na może nieco zapomnianą antyfonę maryjną: Alma Redemptoris Mater, jedną z czterech antyfon ku czci Najświętszej Maryi Panny, śpiewaną na zakończenie celebracji Mszy Świętych w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego. Odmawia się ją także w ramach „pacierzy” we wspólnotach zakonnych, gdzie stanowi ostatni akord Nieszporów bądź Komplety (zob. Liturgia Godzin). Świętą Matkę Odkupiciela przywołujemy zwłaszcza w okresie Adwentu i Narodzenia Pańskiego.
Za twórcę antyfony uznaje się mnicha z Reichenau, Hermana Contractusa (†1054), cudownie uzdrowionego dzięki wstawiennictwu Matki Bożej. Choć rękopis dzieła został odnaleziony w jednym z paryskich klasztorów (XII wiek), aż do wieku XVI nieznane są losy wędrówki tej kompozycji. Z biegiem czasu zyskiwała ona na popularności zarówno w kręgach kościelnych, jak i muzycznych. Wyrazem tego jest szereg wielogłosowych kompozycji, które powstały na kanwie Alma Redemptoris. Wymieńmy najbardziej znane autorstwa katolickich twórców: Giovaniego P. (...)
